یک شبی مجنون نمازش را شکست
                                 بی وضو درکوچه ی لیلا نشست
                                                                عشق آن شب مست مستش کرده بود
                                                                                                فارغ از جام الستش کرده بود
سجده ای زد برلب درگاه او
                               پر زلیلا شد دل پر آه او
                                                    گفت یا رب از چه خوارم کرده ای
                                                                                       بر صلیب عشق دارم کرده ای
جام لیلا را به دستم داده ای
                               وندر این بازی شکستم داده ای
                                                                نشتر عشقش به جانم می زنی
                                                                                              دردم از لیلاست ، آنم می زنی
خسته ام زین عشق دل خونم مکن
                                    من که مجنونم تو مجنونم مکن
                                                                مرد این بازیچه دیگر نیستم
                                                                                              این تو و لیلای تو ... من نیستم
گفت ای دیوانه لیلایت منم
                                 در رگ پیدا و پنهانت منم
                                                            سالها با جور لیلا ساختی
                                                                                          من کنارت بودم و نشناختی
عشق لیلا در دلت انداختم
                               صد قمار عشق یک جا باختم
                                                                  کردمت آواره ی صحرا نشد
                                                                                                گفتم آدم میشوی اما نشد
سوختم درحسرت یک یا ربت
                                غیر لیلا بر نیامد از لبت
                                                         روز و شب اورا صدا کردی ولی
                                                                                         دیدم امشب با منی گفتم بلی
مطمئن بودم به من سر میزنی
                                 برحریم خانه ام در میزنی
                                                          حال این لیلا که خوارت کرده بود
                                                                                          درس عشقش بی قرارت کرده بود

                            مرد راهش باش تا شاهت کنم    صد چو لیلا کشته در راهت کنم

برگرفته شده از: www.ranginkaman-67.blogfa.com

شعرای قشنگی داره!!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: